Πολλοί άνθρωποι έχουν συνειδητοποιήσει το πρόβλημα τοξικότητας του υδραργύρου. Αλλά θα ήταν λάθος να πιστέψουμε ότι η δηλητηρίαση από βαρέα μέταλλα είναι μοναδική για τη συγκεκριμένη τοξίνη. Σκεφτείτε: το silver colloid είναι ένα αντισηπτικό και έχει χρησιμοποιηθεί από την αρχαιότητα για να εμποδίζει τα βακτήρια στο πόσιμο νερό. Εάν δηλητηριάζει τα μικρόβια, θα δηλητηριάσει και εσάς. Ο σίδηρος αποτελεί την πιο καταστροφική από όλες τις ελεύθερες ρίζες (“hot iron”), είναι πολύ επιζήμιος για τη ζωή.
Γεγονός είναι ότι όλα τα μέταλλα είναι τοξικά και στο σώμα μας χρειάζονται ειδικά μέσα μεταφοράς και χειρισμού των μηχανισμών για να μην μας βλάπτουν. Αυτό ισχύει, όπως ακριβώς και για τα μεταλλικά στοιχεία, σίδηρος, ψευδάργυρος χρώμιο, όπως και για τα μέταλλα, κάδμιο και ενώσεις αρσενικού.
Βαρέα μέταλλα και καρκίνος
Τα μέταλλα μπορούν άμεσα και έμμεσα να προκαλέσουν βλάβες στο DNA και αυτό σημαίνει αυξημένο κίνδυνο καρκίνου (αυτό το ονομάζουμε γονοτοξικότητα). Υπάρχουν επίσης πιθανόν μη γονιδιοτοξικοί οδοί, λόγω ερεθισμού ή ανοσο-τοξικότητας. Σίγουρα, ορισμένα μέταλλα είναι γνωστά ότι είναι καρκινογόνα. Αυτά είναι:
- Αρσενικό και ενώσεις του αρσενικού
- Βηρύλλιο και ενώσεις βηρυλλίου
- Κάδμιο και ενώσεις καδμίου
- Ενώσεις του νικελίου
- Εξασθενές χρώμιο
Συνήθης στόχος είναι ο πνεύμονας, αν και το αρσενικό έχει μια μοναδική σχέση με τους καρκίνους του δέρματος Είναι γεγονός ότι τα εμφυτεύματα από μέταλλο στο σώμα (όπως για παράδειγμα στα οστά) μπορεί να σχετίζονται με παρακείμενους καρκίνους, που προκαλούνται από ερεθισμό των ιστών.
Ο αείμνηστος Patric Stortebecker στο ίδρυμα Karolinska στη Στοκχόλμη, τόνισε τη συχνότητα με την οποία ο καρκίνος του σαγονιού εμφανίζεται σε σχέση με σφραγίσματα αμαλγάματος από μέταλλο. Αυτό είναι ανησυχητικό, δεδομένου ότι αυτό το ιδιαίτερο είδος «προσθετικής» τείνει να είναι μακροχρόνιο και πολύ συχνό. Μια σημαντική εξέλιξη στον τομέα της οδοντιατρικής είναι τα εμφυτεύματα τιτανίου για την αντικατάσταση χαμένων δοντιών.
Άλλα μέταλλα τα οποία προκαλούν βλάβες
Η παρουσία τοξικών μετάλλων στα συστήματά μας είναι εξαιρετικά σημαντική γιατί είναι ικανά να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα υγείας παρεμβαίνοντας στην κανονική βιολογική λειτουργία. Αν και μπορούν να βρεθούν σε υψηλές συγκεντρώσεις στο σώμα, μια σειρά από αυτά τα βαρέα μέταλλα (αλουμίνιο, βηρύλλιο, κάδμιο, μόλυβδος και υδράργυρος) δεν έχουν καμία γνωστή βιολογική λειτουργία. Τα άλλα (αρσενικό, χαλκός, σίδηρος και νικέλιο), πιστεύεται ότι είναι απαραίτητα σε χαμηλές συγκεντρώσεις, αλλά είναι τοξικά σε υψηλά επίπεδα. Σε γενικές γραμμές, τα βαρέα μέταλλα διαταράσσουν τη μεταβολική λειτουργία με δύο βασικούς τρόπους:
1. Πρώτον, συσσωρεύονται και διαταράσσουν τη λειτουργία ζωτικών οργάνων και αδένων όπως η καρδιά, ο εγκέφαλος, τα νεφρά, τα οστά, το ήπαρ, κλπ.
2. Δεύτερον, εκτοπίζουν ζωτικής σημασίας θρεπτικά ανόργανα στοιχεία από το σώμα τα οποία προάγουν τη σωστή βιολογική λειτουργία. Για παράδειγμα, τα ένζυμα είναι καταλύτες για σχεδόν κάθε βιοχημική αντίδραση σε όλες τις διεργασίες του μεταβολισμού. Αλλά αντί του ασβεστίου που βρίσκεται σ ‘ένα ένζυμο αντίδρασης, ο μόλυβδος ή το κάδμιο μπορεί να υπάρχουν στη θέση του ασβεστίου. Τα τοξικά μέταλλα δεν μπορούν να εκπληρώσουν τον ίδιο ρόλο, όπως τα διατροφικά μεταλλικά στοιχεία και ως εκ τούτου η παρουσία τους καθίσταται κρίσιμη και αποδιοργανώνει την ενζυμική δραστηριότητα.
Επειδή οι επιπτώσεις τους είναι σε θεμελιακό επίπεδο, τα βαρέα μέταλλα μπορεί να είναι αιτιολογικοί παράγοντες για οποιοδήποτε πρόβλημα υγείας.
Εάν η εργασία σας ή οι συνθήκες διαβίωσης σας εκθέσουν σε βαρέα μέταλλα, θα πρέπει να ελαχιστοποιήσετε ή να εξαλείψετε την έκθεσής σας όσο το δυνατόν περισσότερο. Υπάρχουν πολλοί τρόποι απορρόφησης των για αυτές τις τοξινών από το σώμα μας – μέσω της διατροφής, των ποτών, την έκθεση του δέρματος, καθώς και μέσω του αέρα που αναπνέουμε.